O Józefie Cyrankiewiczu, pięciokrotnym premierze w latach 1947 - 1952 i 1954 - 1970 opowiada dr Andrzej Smoliński. Już podczas studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, których nie ukończył, związał się z krakowskimi komunistami z PPS. Od 1931 działał w PPS i Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. Od 1935 był sekretarzem Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS w Krakowie. W czasie okupacji Cyrankiewicz trafił do KL Auschwitz. Po zwolnieniu z obozu na wiosnę 1945, znalazł się we władzach koncesjonowanego przez komunistów PPS. Nie zareagował na prośbę o ułaskawienie Witolda Pileckiego, mało tego sam naciskał na sąd aby Pileckiego jak najszybciej skazać na karę śmierci.. Podczas Kongresu Zjednoczeniowego Cyrankiewicz został wybrany w skład Komitetu Centralnego PZPR, oraz został Sekretarzem KC PZPR i Biura Organizacyjnego PZPR. Zarówno w czerwcu '56 jak i w grudniu '70 zaakceptował decyzje o użyciu broni przeciwko strajkującym. W konsekwencji tych wydarzeń 23 grudnia 1970 został odsunięty od ważnych stanowisk w państwie i partii, następnie mianowano go na funkcję przewodniczącego Rady Państwa, którą sprawował krótko do 27 marca 1972. W 1972 nie został również wybrany do Sejmu, a w grudniu 1975 odszedł z KC PZPR.